Aldərə haqqında xatirələr

Məmmədxan Hacıyevin yazısı Mən onu tərifləmək istəmirəm .Əvvəllər insan kimi yaxşı və pis olmasının fərqinə varmazdım . Çünki o , mənim üçün sadəcə ata idi . Ancaq atamın necə böyük nüfuz sahibi olduğunu , ətrafındakılarla münasibətinin humanist dəyərlərə söykəndi yini 80- ci illərdə bildim . Atam xəstəxanada yatırdı . Dəmir yolu idarəsinin rəisi olanda Mərkəzi Komitədən , Nazirlər Sovetindən , başqa yüksək statuslu təşkilatlardan vəzifəli şəxsl...

Sonu bilinməyən, ağrılı-acılı Vətən həsrəti. Otuz iki il bundan əvvəl 1988-ci ilin soyuq payız günlərinin birində oz doğma yurdumuzu, dədə-baba torpaqlarımızı, isti ocağımızı məcburən - göz yaşıyla tərk etdik. O müdhiş gün – heç vaxt unuda bilmədiyim, bir an belə yadımdan çıxmayan o an... Bir anlıq vahimə, qışqırıq səsləri kəndi necə ağuşuna aldısa, əlçatmaz hündür dağlarla əhatələnmiş qocaman kənd diksinib yuxudan ayıldı. Sanki dil açıb yalvara...

Müharibə başlayanda mən dördüncü sinifdə oxuyurdum. Qardaşım Yusif isə onuncu sinfi təzəcə bitirmişdi. Dəmiryolunda fəhlə işləyirdi. 1942- ci ildə əvvəlcə qardaşımı, sonra isə atamı müharibəyə apardılar. Xeyransa və Xurşud uşaq idi. Ailəmizin vəziyyəti ağır olduğundan mən təhsilimi yarımçıq qoydum. Anam inəyimizi və eşşəyimizi satmaq istəyirdi. Həmzə kişi qoymadı, dedi ki, inək uşaqlarına süd verəcək, eşşək də onun yemin gətirəcək. Satma, Bəsti b...

Onlar üç qardaş olmuşlar: böyük qardaş Məşədi Hüseynqulu, ortancıl Abbasqulu, kiçiyi Sultanqulu. Abbasqulu müharibədən qayıtmamışdır. Müharibədən yaralı qayıtmış Həsən müəllim mənim nəzərimdə ən yaxşı müəllim, həm də ən yüksək insani keyfiyyətləri olan şəxs idi. Şəxs yox, şəxsiyyət idi! Digər iki oğlu da – Kərimqulu və Zaman müəllim idilər, lakin heç biri Həsən müəllimin səviyyəsinə yüksəlməmişdi. Acıqlan gəlməsin, mən də, onlarla həmyerlimiz ol...

(Mənsur miniatür) Ötən gecə bir röya gördüm. Röyamda gördüm, illərlə ayrı düşdüyüm Vətənimdə, Mığrıda - Əldərədəyəm. Yenə hər tərəf əvvəlki kimi gül-çiçəkdir, hamı sevinir, şadlanır. Quşlar yuvalarına qayıdıb həmişəki kimi cəh-cəh vurur, arılar sevinclə vızıldaşıb pətəklərin başına dolanır. Mən də sevinirəm, axır ki yurduma qayıtdım... Birdən səs eşidirəm: “Sülh bayrağı qaldırın, nəyə lazımdır müharibə, insan-insana qardaş olmalıdır. Hamı bir-b...

Günəş isidir, dünyanı işıqlandırır, gözəlləşdirir. İnsan yaşayır, yaradır, hər an sevincə çatmağa can atır. Körpə yeriyir, gülür, sevinir, ətrafda hamını sevindirir. Bir çinar ucalıb budaqları ilə, bulaq qaynayıb, sərin suyu ilə ürəkləri sərinlədir. Bir körpə ana qucağında isinir. Ana körpəsini yatağına uzadıb üzündən öpür. Bir qara bulud Günəşin qarşısını kəsir. Şimşək səsi ilə ətrafa qorxu səpir. Bir körpə uzaqdan “ana” səsləyir, səsinə s...

Hər bir kəndin inkişafında və ümumi vəziyyətində məktəbin və təhsilin mühüm rolu vardır. Bu mənada Aldərənin bir növ bəxti gətirmişdir. Yuxarıda qeyd olunduğu kimi hələ XX əsrin əvvəllərində Aldərədə dini məktəb olmuşdur. Həmin məktəbin məzunları həmin əsrin 50-60-cı illərinə kimi kəndin müxtəlif mərasimlərinin keçirilməsində lazımi səviyyədə öz borclarını yerinə yetirmişlər. Burada məqsəd mənim məktəbə getdiyim 1946-cı ildən sonrakı dövrdə Aldə...

Tarixi Pöhrə XX əsrin əvvəlləri...Qədim Azərbaycan torpaqlarında, Zəngəzurun qoynunda yerləşən Vərtənizor (Lök kəndi) kəndində həyat bir vaxtlar sakit və bərəkətli idi. Lakin o illər ağır günlərin, qanlı olayların başlanğıcı oldu. Hər addımda erməni quldur dəstələrinin hücum təhlükəsi hiss olunurdu. Kənd camaatı qorxu içində yaşayır, hər axşam sabahın nə gətirəcəyini bilmirdi. Seyidin Sözləri Belə bir gərgin günlərin birində kənddə bir seyid –...